12 Ocak 2010 Salı

BAŞLIK BULMAK ZOR

yazacak çok şey var aslında ama boğazımda düğümlendi hepsi bi anda.yazmadığım zaman zarfında çok büyük bi acı yaşadık. 4 ocak pazartesi günü akciğer kanseri nedeniyle yoğun bakımda tedavi gören dedemizi kaybettik.beklemediğimiz bi anda oluncada bizi çok sarstı bu durum.en acı anlardan birisi ise ezgi nin cenaze arabasının arkasından dede dede diye ağlamasıydı.daha çok küçük hiçbirşey anlamaz desekte onlar herşeyi hissediyorlar bunu bi kez daha anladım. zor günler geçirdik.kabullenmek istemedik ama herşey yaradanın elinde.her duruma olduğu gibi buna da alışmaya çalışıyoruz.tabiki yeri dolmayacak,unutulmayacak.kabrin nur mekanın cennet olsun babacım.

seni çook seviyoruz.....